Dit jaar deed ik voor het eerst mee met een fotografie wedstrijd. Daarvoor “durfde” ik nog niet zo goed. Dit vooral denk ik door het met mijn perfectionisme gepaard gaande faalangst.
Maar na een duwtje in de rug van Marieke Zwartscholten, sloot ik mij toch aan bij This is reportage Family. Dit is een wedstrijd die het meest bij mijn manier van fotograferen past, families documentair vastleggen, geen geposeer niets in scene gezet, en is daarnaast ook een erg leerzaam platform voor fotografen.
No poses, nothing staged
Er zijn per jaar 4 rondes en per ronde kan je winnen met individuele beelden én met beeldverhalen de zogenoemde story awards. En dat maakt deze wedstrijd toch wel erg uniek, en zo ontzettend uitdagend om aan mee te doen.
In de eerste ronde maakte ik helaas een foutje met mijn inzending waardoor de helft met logo ingezonden werd. Dit mag uiteraard niet en deze inzendingen kwamen dus te vervallen. Toch viel ik met maar liefst 2 story-awards in de prijzen, wat een begin!!
Het meedoen zat echter nog niet echt in mijn systeem, zodat het elke ronde toch weer een soort race tegen de klok werd of ik zelfs te laat was. Je snapt dat dit een actiepunt is voor volgend jaar 😉
Ondanks dit alles kijk ik terug op een ontzettend leerzaam TIRF jaar en mocht ik toch nog een paar awards winnen. Ik kwam zelfs op plek 6 “overall” van Nederland terecht, 10e storyteller wereldwijd en 21e fotograaf “overall” wereldwijd.
En als je bedenkt dat maar tussen de 1 en 3 procent van de inzendingen daadwerkelijk een award wint maakt mij dit toch wel erg trots!
Op naar nog een mooi jaar vol familieverhalen en hopelijk awards!!
Ook ga ik dan deelnemen aan This is Reportage, gericht op trouwfotografie, heel spannend!
